W miejscach wyjścia Źródła Życia na powierzchnię można było obserwować anomalny wzrost roślin, czego przyczyny kapłani nie znali. A to znaczy, że kapłani nie wiedzieli o zasadach działania Źródła Życia na ludzi. Bardzo prawdopodobne, że kapłanom-strażnikom został tylko przekazany fakt, że we wnętrzu Midgard-Ziemi było umieszczone Źródło Życia i sens zainstalowania go, bez wytłumaczenia zasad jego działania. Najprawdopodobniej w celu utrzymanie tych informacji w całkowitej tajemnicy. Niemniej jednak tak czy owak Siły Ciemności próbowały znaleźć miejsca wyjścia Źródła Życia na powierzchnię po to, by móc uwolnić się od działania blokującego generatora. I dlatego utrzymanie w tajemnicy miejsc wyjścia Źródła było koniecznością. Najprawdopodobniej też obszary wyjścia Źródła na powierzchnię były niewielkich rozmiarów, w przeciwnym wypadku łatwo byłoby je znaleźć po anomalnym wzroście roślin… Zatem przyczyną pojawienia się wśród ludzi wygnańców (ludzi, którzy łamali prawa, ustalone w Słowiańskich społecznościach – kom. tł.) jest zniekształcenie ewolucyjne, które pojawia się u młodego pokolenia w trakcie przechodzenia fazy/etapu inteligentnego zwierzęcia.
Przypomnę, że każdy człowiek rodzi się jako zwierzę i kolejno przechodzi stadia rozwoju zwierzęcia, inteligentnego zwierzęcia i człowieka właściwego. Przechodzenie przez stadia rozwoju zwierzęcia i inteligentnego zwierzęcia jest nieuniknione dla każdego człowieka i może się odbywać tylko w społeczeństwie, kiedy jest przyswajanie doświadczenia poprzednich pokoleń. Ewolucyjne zniekształcenie pojawia się wyłącznie w fazie inteligentnego zwierzęcia, kiedy odbywa się reaktywacja trzeciego ciała materialnego istoty człowieka. Reaktywacja trzeciego ciała materialnego odbywa się w dwóch etapach ewolucyjnych – zawsze na początku jest reaktywacja poprzez nasycenie tegoż ciała pierwotną materią G do określonego poziomu, następnie kiedy pojawiają się warunki do nasycenia trzeciego ciała materialnego pierwotną materią F. Kiedy trzecie ciało materialne człowieka zaczyna nasycać się materią pierwotną F, rozwój człowieka przechodzi na drugi etap.
Dopiero po zakończeniu tego drugiego etapu rozwoju trzeciego ciała człowieka pojawiają się warunki do reaktywacji lub wypracowania czwartego ciała materialnego istoty człowieka, kiedy człowiek zaczyna stadium rozwoju człowieka właściwego. Czas reaktywacji trzeciego ciała materialnego człowieka przypada na wiek nastoletni i w tym czasie człowiek jest maksymalnie narażony na wpływy z zewnątrz, zwłaszcza negatywne. Właśnie ten czas wykorzystują Siły Ciemności do swoich ataków, by nie dopuścić młode pokolenie do poziomu rozwoju człowieka właściwego. I przyczyna podatności młodego pokolenia na wpływy Sił Ciemności jest prosta – reaktywacji trzeciego materialnego ciała, zwłaszcza w fazie nasycenia go materią pierwotną G towarzyszy zwiększona agresywność, okrucieństwo, seksualność itd.
Na tym etapie swojego rozwoju człowiek przechodzi przez ewolucyjną dżunglę, ponieważ przejawianie prymitywnych instynktów i emocji jest bezpośrednio związane z nasyceniem trzeciego ciała materialnego materią pierwotną G. Tylko prawidłowe wychowanie, rozwój świadomości i posiadanie sumienia, tylko rozumienie odpowiedzialności za swoje postępowanie pozwala rozwijającemu się człowiekowi przejść przez tą dżungle ewolucyjną i nie uczynić niczego, co sprawiłoby, że dalsza ewolucja nie jest możliwa. Sama aktywacja prymitywnych instynktów i emocji, wywołana aktywnym nasyceniem trzeciego ciała istoty człowieka materią pierwotną G,nie oznacza jeszcze ewolucyjnego fiaska. To jest zło konieczne, a raczej stan konieczny, mało komu dający się uniknąć.
Ale jeśli nie będzie nadmiernego nasycenia tą materią trzeciego materialnego ciała człowieka na tym stadium ewolucyjnym, to większość ludzi przechodzi przez to bez żadnych poważnych następstw dla siebie. Jedyne co jest niezbędne do tego – to rozwój samokontroli, by wypracować możliwość kierować swoimi instynktami i emocjami. Niestety mało kto jest sam w stanie osiągnąć taki poziom samokontroli i wtedy na pomoc przychodzi społeczność (obszczina – ros.), która trzyma młode pokolenie nie tylko swoim przykładem, zachowaniem, wymogami i zasadami, ale i łącznym wpływem psi-pola społeczności na każdego, kto przechodzi przez tą fazę ewolucyjną.
Podczas Dnia Swaroga dystrybucja wolnych materii pierwotnych stwarza dodatkowe do pozytywnego wpływu psi-pola społeczności działanie na młode pokolenie, które ułatwia i przyśpiesza przechodzenie przez negatywny odcinek rozwoju ewolucyjnego. Zatem w ciągu całego Dnia Swaroga podczas przechodzenia człowieka przez ewolucyjne stadium zwierzęcia inteligentnego do pozytywnego łącznego wpływu psi-pola społeczności dodawany jest pozytywny wpływ obszaru przestrzeni, przez którą przechodzi nasza galaktyka. Przy czym ten przestrzenny ewolucyjny przyśpieszacz Dnia Swaroga stwarza dość znaczącą „dokładkę” do pozytywnego ewolucyjnego wpływu psi-pola społeczności.
Szczególnie dużą pomoc ewolucyjny przestrzenny przyśpieszacz Dnia Swaroga okazuje ludziom z „młodymi” istotami/duszami. Pojęcie „młodych” istot / dusz w żaden sposób nie jest związane z wiekiem człowieka i nawet nie z wiekiem samej istoty /duszy. Pojęcie „młode” określa jakościowy stan istot ludzi. Jeśli istota człowieka składa się z dwóch ciał – drugiego i trzeciego materialnego ciała – ona ewolucyjnie jest młodą. Zwłaszcza kiedy trzecie ciało materialne człowieka znajduje się w początkowej fazie swojego rozwoju. Dla wszystkich ludzi, którzy mają „młode” istoty zewnętrzny pozytywny wpływ Dnia Swaroga w wielu przypadkach jest decydującym. Bardzo często bez podobnego wsparcia Dnia Swaroga człowiek z młodą istotą po prostu nie ma żadnej możliwości pokonać bariery jakościowej i dotrzeć do stadium ewolucyjnego człowieka właściwego i nawet w niektórych przypadkach do stadium inteligentnego zwierzęcia.
Ciekawe jest to, że właśnie podczas Dni Swaroga obserwuje się skoki ewolucyjne na planetach-Ziemiach; szczególnie wyraźnie widać to na początkowym stadium rozwoju cywilizacji, podczas jej „dziecięcego” etapu. „Dziecięcym” etapem rozwoju a dokładniej „żłobkowym” etapem każdej cywilizacji można nazwać przechodzenie jej przez stadium rozwoju inteligentnego zwierzęcia, kiedy instynkty kierują zachowaniem tak konkretnych ludzi jak i cywilizacji w całości. W zasadzie samo przejście rodzaju Homo Sapiens ze stadium ewolucyjnego zwierzęcia do stadium ewolucyjnego inteligentnego zwierzęcia nigdy by się nie odbyło bez ewolucyjnego „pchnięcia” lub „kopniaka” (kto co lubi) Dnia Swaroga.
Wychodzi, że sam Wszechświat podczas Dni Swaroga „otwiera” okna ewolucyjne, które pozwalają rozwijającej się żywej materii wyjść na poziom rozumny ( ros. „razumieć” – Ra mieć w sobie, osiągnąć oświecenie umysłu). A dokładniej oświecenie umysłu odbywa się w dwóch stadiach – kiedy się osiąga stadium inteligentnego zwierzęcia i kiedy się osiąga stadium człowieka właściwego (dla ras humanoidalnych). Przypomnę, że Dzień Swaroga to nic innego jak czas przechodzenia naszej galaktyki przez obszar niejednorodności przestrzennej z nadmiarowym nasyceniem jej przez materię E.
 
            Niesamowite – sam Wszechświat stwarza niezbędne warunki do pojawienia się rozumnego życia, kiedy rozwój żywej materii osiąga określony poziom ewolucyjny, jakościowy stan przestrzeni podczas przechodzenia Dni Swaroga, w zasadzie, nieuniknienie doprowadza do pojawienia się świadomości, która ma możliwość z małej „iskierki” stać się nieugaszonym „płomieniem” oświeconej świadomości. I podobne zjawisko nie jest czymś wyjątkowym, co się dzieję tylko z naszą galaktyką. Każda galaktyka naszej przestrzeni-Wszechświata podczas swojego ruchu trafia w obszary niejednorodności przestrzennej Dni i Nocy Swaroga.       
            A to oznacza, że nie tylko na setkach tysięcy planet naszej galaktyki, gdzie istnieje życie, nieuniknione jest pojawienie się świadomości na określonym stadium ewolucyjnym dzięki Dniom Swaroga, ale i w tysiącach innych galaktyk naszej przestrzeni-Wszechświata dzieje się podobnie. I chociaż w tych galaktykach czas przechodzenia przez ewolucyjnie pozytywne obszary niejednorodności przestrzeni nie nazywają Dniami Swaroga, to te obszary niejednorodności naszego Wszechświata wywierają taki sam wpływ na pojawienie się życia rozumnego, jak i w naszej galaktyce. Sprawa nie w nazewnictwie, sprawa w istocie zjawiska… I podobnie dzieje się nie tylko w naszej przestrzeni-Wszechświecie, ale i we wszystkich innych, co prawda, z określonymi różnicami.
            W czasie przechodzenia naszej galaktyki przez obszar niejednorodności Dnia Swaroga zniekształcenie ewolucyjne pojawia się bardzo rzadko. Przyczyną pojawienia się zniekształcenia były głównie defekty genetyczne lub wcielenie się istot, które już mają ujemne zniekształcenie ewolucyjne. Zupełnie inna sprawa – przechodzenie naszej galaktyki przez obszar niejednorodności Nocy Swaroga. Obszary niejednorodności przestrzeni Nocy Swaroga niosą w sobie ujemne zniekształcenie ewolucyjne, które wywiera maksymalny wpływ na „młode” istoty i na młode pokolenie, kiedy się przechodzi przez ewolucyjną dżunglę stadium inteligentnego zwierzęcia.
            Nawet podczas reaktywacji trzeciego ciała materialnego „starych” istot (istot, mających przed wcieleniem drugie, trzecie, czwarte i „wyższe” ciała) w czasie przechodzenia stadium inteligentnego zwierzęcia pojawia się niewielkie zniekształcenie ewolucyjne. I kiedy na to, stosunkowo niewielkie naturalne ujemne zniekształcenie ewolucyjne nakłada się przestrzenne ujemne zniekształcenie ewolucyjne Nocy Swaroga, tylko siła woli i wysoka moralność, która jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, pozwala ludziom pokonać podobną „barierę” ewolucyjną. Zwróćcie uwagę: siła woli, wysoka moralność i zasady moralne, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie, są tą bronią, która pozwala neutralizować wpływ Nocy Swaroga.
            To jest bardzo ważny moment dla rozumienia taktyki i strategii sił ciemności (pasożytów socjalnych), podczas ich działań by przyjąć kontrolę nad jakąkolwiek cywilizacją. Cóż, ich strategia i taktyka są bardzo proste: fizyczne unicestwienie nosicieli silnej woli tej lub innej narodowości lub narodu (zniszczenie liderów i nosicieli „genetyki liderów”, innymi słowy – kwiatu nacji) i poluzowanie, a następnie zniszczenie, wytworzonych wiekami a czasem i tysiącleciami zasad moralnych i tradycji. Tam, gdzie idzie unicestwienie kwiatu nacji i zniszczenie moralności, nieuniknienie są obecne Siły Ciemności, pożerające  kolejny naród lub narodowość. To jest ich „charakter pisma” , po którym da się je zawsze rozpoznać, niezależnie od tego, jakimi błyskotkami słownymi się przykrywają. Ale o tym trochę później, na razie wróćmy do Dni i Nocy Swaroga.
            Nadmiarowe nasycenie obszarów niejednorodności naszej przestrzeni-Wszechświata przez tą lub inną materię pierwotną – nie jest tożsame w każdym obszarze. Im większe jest nadmiarowe nasycenie tym większy wpływ wywiera ono na rozwój ewolucyjny i konkretnego człowieka i cywilizacji w całości. Dlatego możemy mówić o „jasności” Dni Swaroga i o „ciemności” Nocy Sawroga. Im większe nadmiarowe nasycenie danego obszaru niejednorodności materią pierwotną E, tym „jaśniejszy” jest Dzień Swaroga i tym bardziej dogodne warunki dla pojawienia się świadomości i skoku ewolucyjnego. Im większe nadmiarowe nasycenie danego obszaru niejednorodności pierwotną materią G, tym „ ciemniejsza” jest Noc Swaroga i tym większe jest ujemne zniekształcenie ewolucyjne i tym większa liczba ludzi znajduje się pod wpływem tego zniekształcenia.
            Chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jedną cechę Dni i Nocy Swaroga. Przestrzenne obszary niejednorodności można przedstawić jako przestrzenne „jeziora”, napełnione tymi lub innymi materiami pierwotnymi, które mają różne kształty, długość i „głębokość”. „Głębokość” znaczy różnice właściwości i jakości przestrzeni w granicach określonej niejednorodności. Wolne materie pierwotne w przestrzeni poruszają się w określonych kierunkach, dlatego spotykając na drodze niejednorodność przestrzenną zaczynają one wpływać na nią, w różny sposób reagując na te niejednorodność, o czym zostało wspomniane wyżej. Wolne materie pierwotne wpływają na obszary niejednorodności w taki sam sposób, ale wypływają każda inaczej.
             Na „wyjściu” z obszaru niejednorodności przestrzennej wolne materie pierwotne natykają się na barierę jakościową, którą tworzy różnica właściwości i jakości pomiędzy obszarem niejednorodności a niewzburzoną, jednorodną przestrzenią. Na tym podobieństwo w „zachowaniu” przestrzennych obszarów niejednorodności Dni Swaroga i Nocy Swaroga kończy się i przejawiają się ich różnice.
            Zatem wychodzi, że maksymalny pozytywny wpływ ewolucyjny Dnia Swaroga obserwujemy z kolejnym „świtem”, a dokładniej, wczesnym „rankiem”. I znów maksymalny wpływ pozytywny „poranek” Dnia Swaroga wywiera na ludzi z „młodymi” istotami, dając im potężny impuls ewolucyjny. Ale to tylko impuls, on tylko daje dogodne warunki dla rozwoju człowieka, tworzy, nazwijmy to, korzystny klimat ewolucyjny, ale nie urzeczywistnia rozwoju za samego człowieka. Korzystny klimat ewolucyjny „poranka” Dnia Swaroga pozwala każdemu konkretnemu człowiekowi na maksymalną samorealizację, maksymalne przejawienie swoich talentów, ułatwiając ruch do góry. Ułatwia, ale nie realizuje ruchu ewolucyjnego zamiast człowieka. Bez samodyscypliny, siły woli i kontroli własnych instynktów ruch ewolucyjny do przodu jest niemożliwy. Jeśli jednak człowiek znalazł w sobie siły do tego, to pod warunkiem prawidłowego rozwoju on może zostać Stwórcą, Stwórcą nie w rozumieniu dzisiejszych religii, a z punktu widzenia ewolucji. I nie przypadkowo nasi przodkowie nazywali swoje najwyższe dokonania Kreacją (Tworenije – ros.). Tworzyć może tylko Stwórca – człowiek, który maksymalnie siebie zrealizował poprzez oświecenie wiedzą i realizację siebie w działaniu …
Wobec tego „poranek” Dnia Swaroga jest ewolucyjnym przyśpieszaczem, katalizatorem, którego aktywność spada w miarę zbliżania się „wieczoru” Dnia Swaroga, zmniejsza się i do nastąpienia „zmierzchu” praktycznie znika, z uwagi na fakt, że nadmiarowe nasycenie obszaru niejednorodności materią pierwotną E zaczyna szybko się zmniejszać wraz z powrotem jakościowego stanu przestrzeni do optymalnego dla naszej przestrzeni-Wszechświata, który tworzy siedem materii pierwotnych … W związku z tym, co zostało już powiedziane o naturze Dni i Nocy Swaroga staje się jasnym, czemu niepokoili się Światli Hierarchowie i czemu koniecznym było umieszczenie Źródła Życia we wnętrzu Midgard-Ziemi.
            Niestety do momentu ostatniej, najcięższej Nocy Swaroga, która nakryła Midgard-Ziemię na Siedem Kręgów Życia – na 1008 lat – zaczynając od Roku 6496 (988 r. n.e.) po Rok 7054 (1995-1996 r.n.e.), Siły Ciemności potrafiły blokować pozytywny wpływ Źródła Życia i naszą Midgard-Ziemię „nakryła” swoim „skrzydłem” najciemniejsza Noc Swaroga. W tym czasie Siłom Ciemności udało się zawładnąć prawie całą planetą, prawie – ale nie zdążyli do początku nowego Dnia Swaroga dokończyć okupacji Midgard-Ziemi, jak to oni czynili niejednokrotnie z innymi planetami-Ziemiami. Siły Światła wyciągnęły wnioski z tego wszystkiego i zmieniły swoją taktykę i strategię.
Zatem pojęcia Dnia i Nocy Swaroga nie są pojęciami mitologicznymi, lecz mają bardzo konkretną, realną „zawartość”  dosłownie i w przenośni. Dzień i Noc Swaroga są naturalnym „pedałem gazu” i pedałem „hamulcowym” ewolucji żywej materii we Wszechświecie, a przynajmniej, w naszej przestrzeni-Wszechświecie, którą tworzy siedem materii pierwotnych, niezależnie od tego, jak nazywają te zjawiska mieszkańcy innych systemów gwiezdnych. Podobne zjawiska występują także w innych przestrzeniach-Wszechświatach, ze swoimi cechami charakterystycznymi, związanymi z ilością materii pierwotnych i tym, jakie konkretnie materie pierwotne tworzą tą lub inną przestrzeń-Wszechświat …
A teraz wróćmy do ostatniej Nocy Swaroga, która nakryła swoim ciemnym prześcieradłem Midgard-Ziemię w Roku 6496 (988 r. n. e.) i zobaczmy, co się działo na Świecie z początkiem tej Nocy. I w pierwszej kolejności zwróćmy uwagę na wydarzenia, które się działy na terytorium Rusów, przynajmniej na to, co jest dostępne większości na dzień dzisiejszy … Zaczniemy od zmierzchu. W połowie IX wieku, łamiąc odwieczne tradycje, władzę w Kijowie przejął potomek Kija[1] w prostej linii, książę-waryag Oskold[2] (Askold), razem ze swoim młodszym bratem Dijem/Direm. Zgodnie z tradycją, na księcia wybierano jednego z najdostojniejszych na osiem lat i tylko za niezwykłe zasługi przed narodem mogli wybrać go na drugą kadencję lub mianować księciem na całe życie, ale nigdy nie było to dziedziczne. Był wybierany książę wojenny – chan i książę cywilny. W czasach pokoju większą władzę miał książę cywilny, a w czasach wojny – książę-chan. Książę-chan był wybierany zazwyczaj pośród wyższej kasty profesjonalnych wojowników – waryagów.
Przejąwszy władzę w Kijowie, Oskold postanowił nazywać się chaganem, w samej nazwie połączywszy dwie gałęzi władzy wojskową – chana i cywilną – kagana w jedną. W wyniku połączenia tytułów, cha(na) – (ka)gana utworzył się tytuł cha-gana. Nawet z budowy nowego tytułu widać, że tytuł chana w nim jest decydującym. Według informacji, które zachowały się, Oskold był wybitną osobowością swoich czasów, utalentowanym wojownikiem i działaczem państwowym. Zorganizował kilka wypraw wojennych na Romeów (dokładniej, w tych czasach ich Imperium nosił nazwę Aramei (R. Roman)), wiele z nich odniosły sukces i Carogród płacił Rusom daninę.
W czasie swojej ostatniej wyprawy na Carogród, w Roku 6374 od S.P.Ś.G. (866 rok n.e.) książę Oskold przybył pod mury miasta na 360 statkach i z oddziałem konnym. Po podpisaniu umowy pokojowej zaproponowano mu przyjąć chrzest w religii aramejskiej (która zacznie być nazywana chrześcijańską od początku XII wieku), ale Oskold nie śpieszył się przyjmować ofertę. Jak tylko odmówił tej łaski, zgodnie z legendą, od razu oślepł. I wtedy car aramejski Michaił oświadczył Oskoldowi, że jeśli on chce pozbyć się tej choroby, to powinien natychmiast przyjąć chrzest, inaczej nigdy nie wyzdrowieje. Ten pośpiech z natychmiastowym chrztem, i zastraszanie, że w przeciwnym wypadku „wyzdrowienie” nie zdarzy się nigdy … takie podejście przy zwróceniu w nową wiarę wydaje się nieco dziwne, by nie powiedzieć – podejrzane.
Natychmiastowe ozdrowienie Oskolda po chrzcie przez Patriarchę Focjusza jest wielce podejrzane, jeśli wziąć pod uwagę następstwa tegoż „cudu”, tak korzystne dla Romeów. Szczególnie alarmująca jest propozycja natychmiastowego chrztu, albo Pan Bóg nigdy nie uzdrowi i ozdrowienie nie nastąpi. Ciekawy jest fakt, że Pan Bóg zademonstrował swoją siłę w tak bardzo korzystnym momencie dla Romeów. Ta „boża łaska” nie była zsyłana wtedy, kiedy oddziały Rusów przeprowadzali oblężenie miasta, wtedy Pan Bóg nie zsyłał żadnej łaski swoim „wiernym” {niewolnikom} – Romeom, nie bronił ich ani wtedy, ani później. Ktoś może powiedzieć, że Pan Bóg odwrócił się od grzeszników, a potem „zmienił zdanie”. Kogoś zadowala to wytłumaczenie – „Niech mu Pan Bóg błogosławi” – jak by powiedział ksiądz, pytanie tylko na co!? Ale mi się wydaje, że w tym przypadku wszystko jest proste i bardziej banalne.
Romeowie, we współczesnym „wariancie” historii bardziej znani jako Bizantyjczycy, zawsze byli podłymi i kłamliwymi politykami. By osiągnąć swoje cele, wykorzystywali każde środki, działając według zasady, że cel usprawiedliwia środki. Wśród innych „talentów” oni byli znani jako mistrzowscy truciciele. Przy czym trucizny, z których korzystali, bardzo ciężko było wyjawić i rozpoznać. Najprawdopodobniej, „nowi przyjaciele” Oskolda dali mu truciznę, która w pierwszej kolejności wywołuje ślepotę. I jeśli na czas nie podać odpowiedniego antidotum człowiek traci nie tylko wzrok ale i życie. Czy nie tłumaczy to pilne żądanie przyjąć chrzest natychmiast, w przeciwnym wypadku ozdrowienia nie będzie!?
Bardzo prawdopodobne, że dworzanie poszli na świadome ryzyko, po uprzednim poznaniu charakteru Oskolda, mając nadzieję, że on bardzo szybko się zgodzi na „cudowne” ozdrowienie. Ku ich radości, Oskold zachował się tak, jak oni oczekiwali … Dość sprytnie oszukany Oskold po powrocie do Kijowa odrzuca system wedyjskiego światopoglądu i siłą próbuje ochrzcić Rusów w Rusi Kijowskiej w roku 6374 od S.P.Ś.G. (866 r. n.e.). W Księdze Welesa o księciu Oskoldzie mówi się jako o ciemnym wojowniku, który przyjął chrzest od Greków. Kapłani w Księdze Welesa mówią o Oskoldzie właśnie jako o wojowniku ciemności! Jako o przewodniku sił ciemności (pasożytów socjalnych).
Ale pierwsza próba ochrzczenia Rusi w grecką wiarę – w kult Dionizosa nie odniosła sukcesu. Na ziemiach Rusi Kijowskiej w czasie panowania Oskolda, Siłom Ciemności nie udało się narzucić duchowego niewolnictwa. Lecz to był tylko „zmierzch” Dnia Swaroga … W Roku 6390 od S.P.Ś.G. (882 r.n.e.) Kijów przejęli Oleg[3] z Igorem[4], którzy przyszli z północy z oddziałem Rusów. Oleg oszustwem zniewolił Oskolda i go zabił. Wraz ze śmiercią Oskolda przenikanie religii greckiej – kultu Dionizosa – na przestrzenie Rusi Kijowskiej zostało zatrzymane. Tych, co przyjęli wiarę grecką, nikt nie prześladował (wielka szkoda), każdemu, zgodnie z tradycją, pozwolono było wierzyć w tego „Boga” który był bliski sercu. Podobna tolerancja naszych przodków w stosunku do innych wierzeń bardzo szybko „zaowocowała” ogromnym przelewem krwi. Po zabójstwie Oskolda księciem kijowskim został małoletni Igor, w którego imieniu przez jakiś czas rządził Oleg, później nazwany Olegiem Prorokiem, co mówi o jego wedyjskim światopoglądzie. Bardzo prawdopodobne, że Oleg Prorok był wojownikiem kapłanem-magiem, ale to już inna historia …
Wydawałoby się, że przejęcie Kijowa przez Olega i Igora zatrzyma przenikanie Sił Ciemności na ziemie Rusi Kijowskiej. Ale po obaleniu i zabiciu wojownika Ciemności Oskolda, który uzurpował władzę, Oleg posadził na tronie Kijowskim małoletniego Igora, syna Ruryka, tak samo łamiąc starodawne tradycje. To stało się pierwszym krokiem do monarchii absolutnej, pierwszym, ale daleko nie ostatnim odchyleniem/odejściem od tradycji przeszłości, które działały przez wiele tysięcy lat i nie pozwalały Siłom Ciemności przeniknąć do systemu społecznościowego Słowiano-Ariów. Książę Igor zrobił drugi krok ku przepaści, czyniąc bycie księciem Kijowa dziedzicznym.
Większość pamięta piękną legendę o księżnie Oldze, która zemściła się Drewlanom za śmierć swojego męża – Wielkiego Księcia Igora, zażądawszy od Drewlan jako daninę ptaki, które potem rozkazała wypuścić do domu uprzednio przywiązawszy do ich łap podpalone włókno/ pakułę. W taki sposób spaliła miasto Drewlanów doszczętnie. Ale mało kto pamięta o tym, czemu Drewlanie zabili księcia Igora! A zginął on przez własną chciwość i przez próbę złamania starej tradycji zgodnie z której, księciu oddawano dziesięcinę na utrzymanie wojska. Książę Igor postanowił zebrać daninę powtórnie i właśnie za to został zabity przez Drewlan. Po jego śmierci na tronie Kijowskim zasiadł jego trzyletni syn Światosław w Roku 6458 od S.P.Ś.G (945 r. n. e.).
Wielki książę Światosław wyrósł na wojownika światła, to właśnie on zdołał  pokonać Żydowski Chazarski Kaganat, pasożytnicze państwo, w roku 6472 od S.P.Ś.G. (964 r.n.e.). Żydowski Chazarski Kaganat przed rozpoczęciem Nocy Swaroga stał się potężnym państwem pasożytniczym, którego „przerzuty” przeniknęły do wielu państw Europy, Bliskiego Wschodu i Azji. Jeśliby to państwo pasożytnicze kontynuowało swoje istnienie, to nawet ciężko sobie wyobrazić następstwa tego dla całego świata i szczególnie dla Rusów. Właśnie dzięki Światosławowi Siły Ciemności nie zdołały całkowicie zniewolić Ziemie Rusów na samym początku nocy Swaroga, jak planowały. Jeśliby nie on, przewodnicy Sił Ciemności – Hebrajczycy – mogliby przejąć władzę na Ziemiach Rusów jeszcze tysiąc lat temu. Przejąć władzę udało im się dopiero w roku 7425 od S.P.Ś.G. (1917 r. n. e.)…
Ale niestety, pokonawszy Żydowską Chazarię, Światosław „wpuścił lisa do kurnika”. Jego matka, Wielka Księżna Olga, która ochrzczona była w wierze/religii greckiej, śmiertelnie nienawidziła swojego własnego syna właśnie dlatego, że on był światłym wojownikiem i za to, co zrobił, by ratować Ruś Kijowską. I by nie dopuścić dalszego ciągu sprawy, którą zaczęli jego synowie, przez księżniczkę Olgę, która była całkowicie pod kontrolą Sił Ciemności, podsunęli mu chazarską żydówkę, która po to tylko ochrzciła się na religię grecką (przypomnę, że w tamtych czasach wiarą grecką był kult Dionizosa, który oprócz nazwy, treścią niczym się nie różnił od chrześcijańskiego kultu, który go podmienił w XII wieku n.e.). Tradycyjny hebrajski wariant przejęcia kontroli i władzy – poprzez hebrajskie kobiety. Tak zwana instytucja hebrajskich narzeczonych – dość skuteczna broń do przejęcia władzy i kontroli w krajach, które ich interesują. Właśnie za pomocą hebrajskich „narzeczonych” został przejęty w VII wieku n.e. Chazarski Kaganat … ale to – też zupełnie inna (h)is(z)tor(y)ia. A więc, księżna Olga „podsunęła” Światosławowi swoją gosposie – Malkę, swoją zaufaną osobę (ciekawostka sama w sobie), jako kochankę. Malka (z hebrajskiego tłumaczy się jako „caryca”) była córką rabina Malika (Malik tłumaczy się jako car) z miasta Rusów Lubicza, znajdującego się pod Czernihowem.
Rabini u Hebrajczyków praktycznie zawsze byli z linii lewitów – „carskiej” linii hebrajskiej. Zazwyczaj hebrajska „narzeczona” specjalnie była przygotowywana do swojej misji. Uczyli ją tak zwanej Czarnej Tantry – metody wpływu i podporządkowania sobie mężczyzn poprzez seks. Dobrze wyuczona hebrajska „narzeczona”, znająca męskie ciało do najmniejszych szczegółów, dość łatwo przejmowała kontrolę nad mężczyzną w ten sposób. Przy czym poprzez Czarną Tantrę z mężczyzn robiło się zombi, przekształcano ich w łatwe do kierowania marionetki.
Nawet w samym słowie Udowolstwije („przyjemność” po rosyjsku) jest to zakodowane. Jeśli nie da się pokonać wroga w uczciwej bitwie – można go pokonać poprzez Udowolstwije (przyjemność) – poprzez Ud. Ud – to jest jedna z nazw męskiego organu płciowego. Na przykład, w nazwie tych samych hebrajczyków (ros. iUdiei znajdujemy temat Ud. Innymi słowy, wykonujący obrzezanie – obcięcie napletka. Ciekawe jest też to, że mężczyźni linii lewitów nie mają tradycji obcięcia napletka, chociaż dla wszystkich innych linii hebrajskich jest to obowiązkowe. Także i ten, wydawałoby się paradoks da się wytłumaczyć, ale o tym – innym razem…
Wychodzi coś bardzo interesującego: matka Światosława – księżna Olga podsunęła swojemu synowi gosposię (swoją osobę zaufaną) jako kochankę („zabawkę” seksualną) Hebrajkę Malkę, dobrze rozumiejąc i wiedząc, kim ona jest i do czego służy. Trochę „dziwną” wydaje się podobna matczyna „troska” o życie seksualne swojego syna, który, do tegoż, miał już żonę! Ten fakt mówi o tym, że się znajdowała pod całkowitą kontrolą ze strony Sił Ciemności. Ponieważ w religii greckiej (prawidłowe tłumaczenie słowa wiara (wiera – ros.) –  to Oświecenie Wiedzą) – kulcie Dionizosa, która zmieniła swoją nazwę później na chrześcijańską, cudzołóstwo (małżeńska zdrada) zawsze uważano za wielki grzech. Ze względu na ten fakt, podobna „troska” głęboko „wierzącej” księżny Olgi wygląda dość dziwnie, by rzec najłagodniej …
Tak czy inaczej, gosposia księżny Olgi – Malka została kochanką Światosława. Książe Światosław od najmłodszych lat był wychowywany jako wojownik i nie rozumiał tych zawiłości. Ale nawet za „pomocą” Hebrajki Malki Siłom Ciemności nie udało się podporządkować sobie Światosława. Teraz nie będziemy dochodzić tego, czy Włodzimierz był czy nie był synem Światosława, ale według wszystkich praw hebrajskich on był Hebrajczykiem. Uznanie czy adopcja przez Światosława syna Malki była, w rzeczywistości, jego jedynym poważnym błędem. W zasadzie ten błąd był przyczyną śmierci i samego Światosława i jego prawowitych synów – Olega (w 977 roku) i Jaropołka  (w 980 roku), którzy byli zabici razem ze swoimi żonami i dziećmi z rozkazu Hebrajczyka Włodzimierza, który w tym czasie przybywał w Nowogrodzkim księstwie. Po przejęciu tronu Kijowskiego w Roku 6488 od S.P.Ś.G. (980 r. n.e.), Hebrajczyk Włodzimierz, który został Wielkim Księciem Kijowskim, zabrał się do wcielenia w życie planu Sił Ciemności.
W wedyjskiej Rusi Kijowskiej, z tradycjami wedyjskimi, które panowały tam od wielu tysięcy lat, on „nagle” stawia posągi Perunowi, Dażdbogu, Stribogu, Chorsowi i bogini Makoszy w mieście Kijowie, Nowgorodzie i możliwe, że i w innych miastach Rusów. Jednak znani oni byli w Ziemiach Rusów i szanowani, i czczeni z dawien dawna, i nikt o nich  nigdy nie zapominał. Wychodzi jakaś głupota. Lecz tylko na pierwszy rzut oka. Tak naprawdę była to dobrze przemyślana prowokacja. Próbując „umocnić” wedyjskie wierzenia Rusów, Hebrajczyk Włodzimierz rozkazuje składać tym posągom krwawe ofiary ze zwierząt i ludzi.
Sprawa w tym, że składanie ofiar z ludzi i zwierząt należy do rytuałów kultu Kali-Ma – Czarnej Matki, które stąd przeniesione zostały do judaizmu, podczas gdy u Słowiano-Arjów nigdy nie było składania ofiar ani z ludzi, ani ze zwierząt. Nawet w latopisach, które były pisane przez kapłanów posłusznym mu i w odpowiednim dla cerkwi świetle, mówi się o tym, że on rozkazywał swoim ludziom składać posągom krwawe ofiary. Całkiem prawdopodobne, że „aktorami” przebranymi za kapłanów i magów, byli wierni ludzie samego „księcia” Włodzimierza. Po odegraniu tak potrzebnego dla (h)is(z)tor(y)ii przedstawienia, Wielki „Książe Kijowski” – Hebrajczyk Włodzimierz – „wybrał za Rusów dla nich nową religię – kult Dionizosa, ochrzciwszy się najpierw samemu w Korsuni, a potem przemocą ochrzciwszy na religię grecką mieszkańców miast Rusów. I w pierwszej kolejności oczywiście, mieszkańców miasta stołecznego Kijowa.
Jak odbywało się „dobrowolne” przyjęcie religii greckiej dowiadujemy się z latopisów, które, z przyczyn zrozumiałych, mocno łagodzą opisy tej katastrofy. By ochrzcić Nowogród Włodzimierz wysłał z wojskiem swojego wuja z linii matki (Hebrajczyka) Dobrynię. Słowiańskie imię służyło dobrym przykryciem nie tylko w czasach Wielkiej „rosyjskiej” rewolucji 1917 roku, a i przed tysiącem lat do tych dobrze znanych wielu wydarzeń wieku dwudziestego. A więc Dobrynia przybył do Nowgorodu z wojskiem i spalił kilka pałaców Nowogrodzkich mieszkańców. I tylko pod groźbą spalenia do szczętu całego miasta mieszkańcy przyjęli chrzest „święty”.
„Nie wiadomo dlaczego” latopisy nie wspominają o tym, ile ludzi zostało zabitych podczas „dobrowolnego” przyjęcia chrztu. Bardzo często ludzie, po ochrzczeniu pod groźbą śmierci, wracali do swoich dawnych tradycji natychmiast po tym, jak ojcowie „chrzestni” zabierali się razem ze swoim wojskiem. O czym tak „skromnie” milczą latopisy? „Tylko” o tym, że w ciągu 12 lat przemocowego narzucania religii greckiej, zostało zabitych 9 milionów Słowian, którzy odmówili porzucenia Wiary Przodków – i to biorąc pod uwagę fakt, że wszystkich mieszkańców przed ochrzczeniem Rusi było 12 milionów ludzi. (Dij Włodzimierz „Ruś Prawosławna przed przyjęciem chrześcijaństwa i potem”)
Zatem druga próba ochrzczenia Rusi Kijowskiej przez księcia Włodzimierza „Świętego” w Roku 6496 od S.P.Ś.G. (988 r. n.e.) powiodła się. Religia grecka została religią państwową na przestrzeni Rusi Kijowskiej i chociaż proces narzucenia Rusom cudzej dla nich religii ciągnął się ze zmiennym powodzeniem do końca XI wieku według kalendarza chrześcijańskiego, niemniej jednak proces się rozpoczął … Ale najbardziej niezwykłe z tego wszystkiego jest to, że zniewolenie Rusów, narzucenie religii greckiej jako państwowej zbiegło się w czasie z początkiem Ostatniej Nocy Swaroga w Roku 6496 od S.P.Ś.G. (988 r.n.e.). W podobny zbieg okoliczności jest ciężko uwierzyć, przynajmniej dla mnie … Lecz to tylko „kwiatki”, których „owoce” pojawiły się później, a największe „owoce” Ostatniej Nocy Swaroga „dojrzały” na koniec, w czasie przed świtem – w dwudziestym wieku …
Przestrzenne obszary niejednorodności Nocy Swaroga to zniekształcenia przestrzeni wywołane różnicą właściwości i jakości przestrzeni w stronę niżej położonej przestrzeni-Wszechświata, którą tworzy sześć pierwotnych materii. Umownie oznaczymy podobne zniekształcenia przestrzenne znakiem  minus (-), w związku z faktem, że w nich (w obszarach takich zniekształceń – tłum.) poziom własnego wymiaru/wymiarowości naszej przestrzeni-Wszechświata obniża się. Tworzy się wgniecenie naszej przestrzeni-Wszechświata, które nasyca się nadmiarowo głównie pierwotną materią G. Do takiego typu niejednorodności przestrzennej wszystkie materie pierwotne „wpływają” bez żadnego problemu, ponieważ podążają za różnicą wymiarów/wymiarowości od wyższego poziomu do niższego. Ale podczas „wypłynięcia” z podobnej niejednorodności przestrzennej te same wolne materie pierwotne mają się poruszać od niższego poziomu wymiarowości przestrzeni do wyższego poziomu, czyli naprzeciw różnicy wymiarowości/wymiarów.
Różne wolne materie pierwotne, jak o tym już zostało wspomniane, reagują na obszar niejednorodności przestrzennej niejednakowo, a dokładniej, reagują one w różny sposób na zmianę właściwości i jakości przestrzeni. Dlatego podczas „wypłynięcia” z obszaru niejednorodności typu Noc Swaroga, nadmiarowe nasycenie pierwotną materią G będzie maksymalnym, ponieważ ta materia pierwotna będzie zatrzymywać się maksymalnie przy barierze jakościowej. Zatem wychodzi, że maksymalne ujemne zniekształcenie ewolucyjne obserwujemy tuż przed kolejnym „świtem”. Noc Swaroga jest najbardziej „ciemna” przed swoim końcem i ten czas jest najbardziej efektywny dla działań Sił Ciemności (pasożytów socjalnych).
Właśnie chwilę przed „świtem” ludzie są maksymalnie otwarci na wpływy z zewnątrz, właśnie w tym czasie oni najbardziej rezonują z jakościami, które wykorzystują Siły Ciemności, by osiągnąć panowanie. Potężne „przedświtowe” ujemne zniekształcenie ewolucyjne doprowadza do nadmiernego nasycenia drugiego i trzeciego ciała istot ludzi żyjących przez pierwotną materię G, co wywołuje maksymalne przejawienie się agresji, okrucieństwa, chciwości … i prymitywnych instynktów. Właśnie w tym czasie łatwo jest o niszczenie moralności, zatracenie zasad duchowości. Właśnie w tym czasie wystarcza nieraz nieznaczne popchnięcie z zewnątrz, by większość ludzi z „młodymi” istotami dość szybko trafiło pod całkowitą kontrolę Sił Ciemności i, w zasadzie, powróciło na stadium zwierzęcia, gdzie panują same instynkty. I wydarzenia stosunkowo niedalekiej przeszłości całkowicie to potwierdzają …
A teraz popatrzmy co się dzieje w obszarach niejednorodności Dni Swaroga. Przestrzenne obszary niejednorodności Dni Swaroga także są zniekształceniem przestrzeni, wywołanym różnicą właściwości i jakości przestrzeni, tylko tu w stronę wyżej położonej przestrzeni-Wszechświata, który jest stworzony przez osiem materii pierwotnych. Umownie oznaczymy podobne zniekształcenia przestrzenne znakiem plus (+), ze względu na fakt, że w nich poziom własnej wymiarowości/wymiaru naszej przestrzeni-Wszechświata podwyższa się. Pojawia się tak zwana wypukłość naszej przestrzeni-Wszechświata, która nasyca się nadmiarowo głównie materią pierwotną E. Podobną niejednorodność przestrzenną można przedstawić jak przestrzenne „wzniesienie”.
W taki typ niejednorodności przestrzennej wszystkie wolne materie pierwotne „wpływają” przeciw różnicy niejednorodności przestrzeni, ponieważ podążają za różnicą wymiarowości od niższego poziomu do wyższego. Ale za to podczas „wypływania” z podobnej niejednorodności przestrzennej te same wolne materie pierwotne powinny poruszać się od wyższego poziomu wymiarowości do niższego poziomu, co jest zgodne z ich ruchem po różnicy wymiarowości. Pierwotne materie niejednakowo (o czym zostało już wspomniane) reagują na różnicy właściwości i jakości przestrzeni. Dlatego podczas „wpływania” do obszaru niejednorodności przestrzennej typu Dnia Swaroga nadmiarowe nasycenie materią pierwotną E będzie maksymalnym, gdyż ta materia pierwotna będzie zatrzymywać się maksymalnie w pobliżu tej bariery jakościowej.